W ramach cyklicznych spotkań kulturalnych organizowanych przez Fundację ACONSS, pod koniec marca miało miejsce spotkanie z lubiącymi czytać i zwiedzać. Kolejność tych preferencji ma znaczenie w przypadku uprawiania turystyki literackiej, ale nie znaczy, że jest determinująca.
Można się było o tym przekonać podczas spotkania autora Mariana Noconia, któremu patronujemy, z uczestnikami spotkania pt. „Czym jest turystyka literacka?”.
Ponad setka uczestników najpierw wysłuchała wykładu prelegenta, a później wzięła udział w dyskusji na temat swych doświadczeń z uczestnictwa w różnych formach przedmiotowej turystyki. Były pozytywne i negatywne przykłady. Na ich przykładzie Marian Nocoń dokonywał na gorąco analizy, czerpiąc wiedzę z naukowych źródeł polskich badaczy tego zakresu oraz własnych doświadczeń – zwłaszcza przy projektowaniu, organizowaniu i wdrażaniu autorskich rozwiązań.
Zwłaszcza te ostatnie cieszyły się żywym zainteresowaniem Uczestników spotkania. Na koniec otrzymali oni materiały na temat questu literackiego w Baranowie Sandomierskim, który od roku cieszy się zainteresowaniem i wysoką oceną turystów oraz zwiedzających renesansowy Zamek.
Okazuje się bowiem, że turystyka literacka definiowana przez polskich naukowców tej dziedziny – tutaj posiłkuje się cytatem z artykułu naukowego „Turystyka Kulturowa, www.turystykakulturowa.org Nr 3/2010 (marzec 2010) – jest jedną z form turystyki kulturowej. Według podziału zaproponowanego przez A. Mikosa von Rohrscheidt turystykę kulturową należy podzielić na
turystykę kultury wysokiej (turystyka dziedzictwa kulturowego, muzealna, literacka, eventowa kultury wysokiej), turystykę edukacyjną (podróże edukacyjne, tematyczne, językowe, seminaryjne) oraz powszechną turystykę kulturową (turystyka miejska, kulturowa obszarów wiejskich, etniczna, militarna, obiektów przemysłowych i technicznych, żywej historii, kulturowo-przyrodnicza, egzotyczna, religijna i pielgrzymkowa, kulinarna, hobbystyczna, regionalna). Turystyka literacka została zaklasyfikowana do turystyki kultury wysokiej, jednak podróże szlakami literackimi należą także do edukacyjnych, jak również
szczególne jej formy można by zaliczyć do turystyki hobbystycznej, co za tym idzie do powszechnej turystyki kulturowej. Wynika to z faktu, że turystyka kulturowa, w tym literacka jest zjawiskiem interdyscyplinarnym, obejmującym wiele dziedzin oraz dotyczy różnych typów turystów o odmiennych potrzebach i motywacjach.
Czym jest zatem turystyka literacka? To wyjątkowa podróż, która obejmuje przestrzeń opisaną w twórczości, miejsca życia i przebywania twórcy, muzea biograficzne, tablice pamiątkowe, pomniki, cmentarze. Wiąże się to z poszukiwaniem rzeczywistych miejsc opisanych w utworze, spacerowanie tymi samymi ścieżkami co bohaterowie, a także konfrontacja literackich plenerów z realną przestrzenią. Uzupełnieniem tych destynacji są imprezy takie jak Dni Książki czy Targi Literackie, spotkania z autorami, miejskie gry literackie, a także muzea związane z tworzeniem książek jak muzea papiernictwa czy druku
[Buczkowska 2008].”
I tutaj, współczesna forma gry literackiej ścieżkami bohatera literackiego, stała się przykładem takiej turystyki, jakże udaną. Warto zagłębić się bardziej w temacie, aby odkryć nowe możliwości, które niesie ta forma literackich podróży.